นโยบายจำกัดจำนวนผู้ลี้ภัยของโดนัลด์ ทรัมป์ ที่กำหนดไว้ที่ 7

นโยบายจำกัดจำนวนผู้ลี้ภัยของโดนัลด์ ทรัมป์ ที่กำหนดไว้ที่ 7,500 คนต่อปี เริ่มตั้งแต่ปีงบประมาณ 2569 ถือเป็นตัวเลขที่ต่ำที่สุดนับตั้งแต่ที่มีการออกกฎหมายผู้ลี้ภัยปี 2523 ที่ตอนนั้นกำหนดเพดานไว้ที่ 50,000 คนต่อปี อีกทั้งการที่ทรัมป์เสนอว่าจะให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับคนผิวขาวจากแอฟริกาใต้ ส่งผลให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องการเหยียดเชื้อชาติสีผิว สะท้อนประวัติศาสตร์ของสหรัฐฯ ที่เคยออกกฎหมายผู้อพยพในเชิงเลือกปฏิบัติแบบเหยียดผิวมาก่อน

โดนัลด์ ทรัมป์ ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ได้ประกาศไว้ว่าจะจำกัดจำนวนการรับผู้ลี้ภัยเข้าสหรัฐฯ ในช่วงปีงบประมาณ 2569 ให้เหลือแค่ 7,500 คน ต่อปี นับเป็นจำนวนที่น้อยที่สุดนับตั้งแต่ที่มีกฎหมายผู้้ลี้ภัยปี 2523 ซึ่งในตอนนั้นมีการจำกัดเพดานผู้ลี้ภัยอยู่ที่ 50,000 คน ต่อปี แต่ก็อนุญาตให้มีการปรับเปลี่ยนตัวเลขได้ตามสถานการณ์

อีกทั้ง ในปีเดียวกันกับที่ออกกฎหมายผู้ลี้ภัย 2523 สหรัฐฯ ก็ได้ออกโครงการช่วยเหลือผู้ลี้ภัยตั้งรกรากใหม่ จนกระทั่งในปัจจุบันสหรัฐฯ มีเพดานการรับผู้ลี้ภัยอยู่ที่ 125,000 คน ต่อปี ซึ่งเป็นเกณฑ์ที่ตั้งไว้ในสมัยประธานาธิบดี โจ ไบเดน

นอกจากนี้รัฐบาลทรัมป์ยังประกาศว่าจะให้ความสำคัญเป็นพิเศษในการรับผู้ลี้ภัยที่เป็นคนผิวขาวชาวแอฟริกาใต้ โดยอ้างว่ามีการ “ฆ่-าล้างเผ่าพันธุ์” ชาวอาฟรีกาเนอร์ ซึ่งเป็นชาติพันธุ์ในแอฟริกาใต้ที่เป็นคนผิวขาวผู้สืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษชาวดัตช์ที่เดินทางไปตั้งรกรากที่แอฟริกาใต้เมื่อหลายร้อยปีที่แล้ว

ทรัมป์ได้ลงนามในคำสั่งพิเศษ 14204 ที่มีชื่อว่า “ว่าด้วยการกระทำชั่วร้ายของสาธารณรัฐแอฟริกาใต้” โดยอ้างถึงการที่แอฟริกาใต้ออกกฎหมายบัญญัติการเวนคืน 13 ของปี 2567 ซึ่งอนุญาตให้มีการยึดที่ดินและจัดสรรที่ดินใหม่ได้ โดยที่ทรัมป์กล่าวหาว่าแอฟริกาใต้ได้ยึดที่ดินของ “ชนกลุ่มน้อยชาติพันธุ์” ที่เป็นคนผิวขาว

ทรัมป์ถึงขึ้นกล่าวกับประธานาธิบดี ไซริล รามาโฟซา ของแอฟริกาใต้ว่า “ผู้คนกำลังหนีจากแอฟริกาใต้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ที่ดินของพวกเขาถูกยึด แล้วก็มีหลายกรณีมากที่ถูกสังหาร”

ผู้เชี่ยวชาญเผย กฎหมายเวนคืนฉบับใหม่ไม่ได้อันตรายต่อชาวผิวขาวแอฟริกาใต้จนต้องลี้ภัย

แต่ผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็บอกว่ากฎหายเวนคืนฉบับใหม่นี้ ไม่ได้ทำให้ชาวอาฟรีกาเนอร์ซึ่งเป็นคนผิวขาวในแอฟริกาใต้ตกอยู่ในอันตรายแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้าม กฎหมายใหม่นี้เป็นการประกาศใช้แทนกฎหมายฉบับเก่าปี 2518 ที่ถูกวิจารณ์ว่าไม่มีความชัดเจนในเรื่องการชดเชย

อีกทั้งกฎหมายเวนคืนฉบับใหม่ปี 2567 นี้ยังเป็นการแก้ไขข้อผิดพลาดจากยุคของการแบ่งแยกสีผิว  โดยที่ในยุคนั้นคนผิวขาวจากยุโรปที่เข้าไปตั้งรกรากมีอำนาจควบคุมอยู่มากและมักจะผลักคนผิวดำไปเป็นชายขอบซึ่งส่วนใหญ่เป็นไปด้วยความรุนแรง ถึงแม้ว่าคนผิวดำจะเป็นคนหมู่มากก็ตาม

หลังจากที่มีการแก้ไขปัญหาจนเกิดการยกเลิกการแบ่งแยกสีผิวในปี 2537 ชาวผิวขาวในแอฟริกาใต้ก็ยังคงเป้นกลุ่มที่ถือครอบที่ดินมากกว่าร้อยละ 70 ของประเทศถึงแม้ว่าจะมีประชากรอยู่แค่ราวร้อยละ 7 เท่านั้นเอง ส่วนชาวผิวดำมากกว่าครึ่งหนึ่งยังอยู่ในภาวะยากจน

กฎหมายใหม่นี้ระบุให้รัฐบาลแอฟริกาใต้เวนคืนที่ดินได้โดยไม่มีการแบ่งแยกว่าเจ้าของที่ดินจะเป็นคนเชื้อชาติสีผิวอะไร โดยเป็นการเวนคืนเพื่อจุดประสงค์สาธารณะ ในบางครั้งก็มีการใช้ค่าชดเชย แต่ในบางกรณีก็ไม่มีการให้ค่าชดเชย

ในการพบปะที่ทำเนียบขาว รามาโฟซา ประธานาธิบดีของแอฟริกาใต้ได้บอกกับทรัมป์ว่า ถึงแม้แอฟริกาใต้จะยังคงมีปัญหาอาชญากรรมความรุนแรง แต่ผู้ที่เผชิญอาชญากรรมคือชาวแอฟริกาใต้ทั้งหมดไม่ว่าจะเชื้อชาติสีผิวไหนก็ตาม ไม่ใช่แค่คนผิวขาวเท่านั้น

ผู้เชี่ยวชาญอย่าง ซอล ดูบาว ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์แอฟริกาใต้ที่มหาวิทยาลัยเคมบริด ยังได้ปฏิเสธข้ออ้างของทรัมป์ที่ว่ามีการสังหารหมู่คนขาวในแอฟริกาใต้ด้วย ดูบาว กล่าวว่าเรื่องนี้เป็น “ความเพ้อฝันของทรัมป์” และบอกว่าแอฟริกาใต้มีความรุนแรงและปัญหาความยากจนอยู่จริง แต่มันเป็นเรื่องของอาชญากรรมมากกว่าความรุนแรงทางการเมือง ดูบาวคาดว่าทรัมป์น่าจะไม่พอใจแอฟริกาใต้ในเรื่องที่แอฟริกาใต้ฟ้องร้องอิสราเอลต่อศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ICJ เมื่อเดือน ธันวาคม 2566 กรณีสงครามกาซามากกว่า

เสียงวิจารณ์จากแอฟริกาใต้ แม้แต่ชาวอาฟรีกาเนอร์ก็ออกตัวไม่ได้ต้องการโควต้าลี้ภัย

เรื่องนี้ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตามมาในหลายด้าน เริ่มจากรัฐบาลแอฟริกาใต้ที่ถูกพาดพิงถึง พวกเขาบอกว่าทรัมป์พูดในสิ่งที่ไม่ใช่ข้อเท็จจริงและวิจารณ์ว่านโยบายของเขาตั้งอยู่บนข้ออ้างที่ไม่ได้เป็นความจริงเพราะไม่ได้มีการฆ่-าล้างเผ่าพันธุ์คนผิวขาวเกิดขึ้นแต่อย่างใดในแอฟริกาใต้

คริสปิน ไฟรี โฆษกกระทรวงการต่างประเทศของแอฟริกาใต้กล่าวว่า “ข้ออ้างเรื่อง ‘การฆ่-าล้างเผ่าพันธุ์คนขาว' ในแอฟริกาใต้นั้น เป็นข้ออ้างที่ไม่เป็นที่ยอมรับในวงกว้างและไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือสนับสนุน”

ความสัมพันธ์ระหว่างแอฟริกาใต้และสหรัฐฯ อยู่ในจุดที่ย่ำแย่ที่สุดหลังจากที่รัฐบาลทรัมป์ยกเลิกความช่วยเหลือทางการเงินทั้งหมดต่อแอฟริกาใต้และเป็นหนึ่งในประเทศที่ถูกตั้งกำแพงภาษีส่งออกไปยังสหรัฐฯ สูงที่สุด

แม้แต่ชาวอาฟรีกาเนอร์ ซึ่งเป็นคนขาวในแอฟริกาใต้ต่างก็ปฏิเสธไม่ยอมรับข้อเสนอของทรัมป์

มีชาวอาฟรีกาเนอร์ จากหลายภาคส่วนของสังคมทั้งนักการเมือง, นักกิจกรรม, นักเขียน และนักธุรกิจ ต่างก็ลงนามในจดหมายเปิดผนึกปฏิเสธว่าชาวอาฟรีกาเนอร์ไม่จำเป็นต้องอพยพออกจากแอฟริกาใต้

จดหมายเปิดผนึกของกลุ่มชาวอาฟริกาเนอร์ระบุว่า “ความคิดที่ว่าชาวแอฟริกาใต้ผิวขาวต้องการสถานะผู้ลี้ภัยเป็นพิเศษด้วยสาเหตุเรื่องเชื่่อชาติสีผิวของพวกเขานั้น นับเป็นสิ่งที่ทำลายหลักการของโครงการผู้ลี้ภัยในตัวมันเอง เพราะนโยบายด้านมนุษยธรรมควรจะพิจารณาเรื่องสถานะเปราะบางต่างหาก ไม่ใช่เรื่องเชื้อชาติสีผิว”

ไฟรี มองว่าโครงการของทรัมป์ที่จะเน้นให้ความสำคัญต่อการช่วยเหลือชาวอาฟริกาเนอร์ในเรื่องการอพยพและตั้งรกรากในสหรัฐฯ นั้น เป็นโครงการที่มีข้อบกพร่องอย่างมากและไม่เป็นไปตามกระบวนการทางรัฐธรรมนูญ

เตรียมยกเลิกสถานะคุ้มครองชาวซูดานใต้ แม้ประเทศยังเกิดวิกฤตการณ์อย่างหนัก

ถึงแม้ว่าเรื่องแอฟริกาใต้จะเป็นสิ่งที่นักวิชาการและชาวอาฟรีกาเนอร์มองว่าทรัมป์ตีโพยตีพายไปเอง แต่สถานที่ๆ เกิดวิกฤตจริงๆ คือซูดานใต้ รัฐบาลทรัมป์กลับประกาศจะยกเลิกสถานะคุ้มครองชาวซูดานทั้งที่พวกเขามีความต้องการลี้ภัย

กระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิของสหรัฐฯ หรือ DHS ประกาศแผนการที่จะยกเลิกสถานะคุ้มครองชั่วคราวสำหรับชาวซูดานใต้ การเปลี่ยนแปลงนี้จะทำให้เกิดการยกเลิกมาตรการอนุญาตให้ชาวซูดานใต้พลัดถิ่นหลายพันรายเข้าไปทำงานและใช้ชีวิตได้อย่างถูกกฎหมายในสหรัฐฯ

คริสตี โนเอม รัฐมนตรีว่าการกระทรวงความมั่นคงมาตุภูมิเปิดเผยว่าหลังจากที่มีการหารือกับกระทรวงต่างประเทศและภาคส่วนอื่นๆ ของรัฐบาลแล้ว ถึงมีการตัดสินใจในเรื่องนี้ การยกเลิกสถานะคุ้มครองทำให้ชาวซูดานใต้ในสหรัฐฯ ได้รับคำเตือนให้ต้องออกจากประเทศเองภายใน 60 วัน หรือไม่เช่นนั้นจะถูกบังคับให้ส่งตัวกลับประเทศ ตอนที่สถานะของพวกเขาสิ้นสุดลงในเดือน มกราคม ปีหน้า (2569)

รัฐบาลทรัมป์ยกเลิกมาตรการคุ้มครองนี้ถึงแม้ว่าสหประชาชาติและองค์การอื่นๆ จะเตือนว่าซูดานใต้กำลังสุ่มเสี่ยงที่จะกลับไปสู่สถานะสงครามการสู้รบภายใน จากที่ก่อนหน้านี้ประเทศซูดานก็มีปัญหาด้านความมั่นคงอยู่แล้ว ทำให้ชาวซูดานใต้จำนวนมากไม่สามารถกลับประเทศตัวเองได้โดยปลอดภัยอันเป็ตเหตุมาจากการสู้รบและปัญหาภัยจากสิ้งแวดล้อม ทำให้ก่อนหน้านี้สหรัฐฯ ได้ให้การคุ้มครองชั่วคราวต่อชาวซูดานใต้มาเป็นเวลาตลอด 14 ปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นการคุ้มครองไม่ให้มีการบังคับส่งตัวกลับประเทศ และให้พวกเขาทำงานได้อย่างถูกกฎหมายในสหรัฐฯ

สองเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นการเลือกปฏิบัติจากนโยบายของโดนัลด์ ทรัมป์ ในแง่หนึ่งเขาก็ต้องการเปิดรับคนผิวขาวจากแอฟริกาใต้ทั้งๆ ที่คนกลุ่มนี้ไม่ได้อยู่ในสถานะเปราะบางที่ต้องการการคุ้มครองหรือลี้ภัยแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้ามกลับมีนโยบายกีดกันชาวซูดานใต้ทั้งที่พวกเขาอยู่ในสถานะเปราะบางเนื่องจากสถานการณ์ในประเทศและมีความจำเป็นต้องลี้ภัย

นโยบายผู้ลี้ภัยในเชิงกีดกันเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติสีผิวเช่นนี้ เคยปรากฏในหน้าประวัติศาสตร์ของสหรัฐฯ มาก่อนเช่นกัน เรื่องนี้จึงเปรียบได้ว่ารัฐบาลโดนัลด์ ทรัมป์ ได้ถอยหลังไปสู่มาตรการและการบังคับใช้กฎหมายในยุคเก่าเมื่อหลายร้อยปีที่แล้ว อาทิเช่น กฎหมายให้สัญชาติปี 2333 ที่อนุญาตให้แต่คนขาวเท่านั้นที่จะได้รับสัญชาติอเมริกัน

นโยบายผู้อพยพในประวัติศาสตร์สหรัฐฯ ที่สะท้อนการเหยียดผิว

การปรับลดเพดานผู้ลี้ภัยจากรัฐบาลทรัมป์ในครั้งนี้คือ 7,500 คนต่อปี นับเป็นเพดานครั้งที่ต่ำที่สุดเท่าที่เคยมีมา โดยทั่วไปแล้ว จำนวนเพดานการรับผู้ลี้ภัยในสหรัฐฯ นั้น จะมาจากการที่ประธานาธิบดีทำการปรึกษาหารือกับสภาคองเกรส และมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเข้าสู่ปีงบประมาณใหม่

ในปี 2523 สหรับฐฯ มีโครงการช่วยเหลือตั้งรกรากใหม่ให้กับผู้ลี้ภัย แต่ก่อนหน้านั้นสหรัฐฯ ไม่ได่ยอมรับผู้ลี้ภัยมากนัก และมีกฎหมายที่จำกัดผู้ลี้ภัยจากบางประเทศ หรือจำกัดผู้อพยพจากบางประเทศไม่ให้ได้สถานะพลเมืองสหรัฐฯ

ย้อนไปตั้งแต่ปี 2333 มีกฎหมายที่เรียกว่ากฎหมายให้สัญชาติ ซึ่งในตอนนั้นยังจำกัดให้แต่เฉพาะคนผิวขาวเท่านั้น มีการกีดกันไม่ให้ชนพื้นเมืองอเมริกัน ทาส รวมถึงใครก็ตามที่ไม่ใช่คนขาว ได้รับสิทธิเดียวกัน

ในปี 2418 มีกฎหมายที่เรียกว่า Page Act ซึ่งทำทีเป็นระบุในกฎหมายราวกับว่าจะเป็นการคุ้มครองผู้อพยพ โดยเฉพาะผู้อพยพที่เป็นผู้หญิงมาจากเอเชีย โดยอ้างว่าเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการค้ามนุษย์ให้เข้ามาบังคับใช้แรงงานหรือให้เป็นคนทำงานบริการทางเพศ แต่ในความเป็นจริงแล้ว กฎหมายนี้มักจะถูกนำมาใช้แบบเหยียดเชื้อชาติและเหยียดเพศ ทำให้ผู้หญิงจีนที่หนีความยากจนจากประเทศต้นทางเพื่อไปหาโอกาสที่สหรัฐฯ ถูกมองอย่างเหมารวม นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงจีนถูกส่งตัวกลับประเทศเพราะภาพเหมารวมจากกฎหมายนี้ อีกกฎหมายนี้ยังส่งผลระยะยาวกลายเป็นการตีตราผู้หญิงชาวเอเชียด้วย

ในปี 2425 ก็มีกฎหมายเหยียดเชื้อชาติที่ตรงไปตรงมากว่านั้นคือ กฎหมายกีดกันชาวจีน ที่ห้ามแรงงานชาวจีนเข้าประเทศสหรัฐฯ เป็นเวลา 10 ปี อีกทั้งยังห้ามไม่ให้ผู้อพยพชาวจีนได้รับสัญชาติสหรัฐฯ ด้วย และต่อมาก็มีกฎหมาย Geary Act ที่ขยายเวลาข้อห้ามเหล่านี้ออกไปอีก จนกระทั่งมีการยกเลิกไปในปี 2486

ญี่ปุ่นก็เคยตกเป็นเป้าหมายการกีดกันในปี 2450 โดยในครั้งนั้นไม่ได้มาจากข้อกฎหมาย แต่มาจากข้อตกลงกันระหว่างผู้นำสหรัฐฯ ในยุคนั้นคือ ธีโอดอร์ รูสเวลท์ กับรัฐบาลญี่ปุ่น ที่ห้ามไม่ให้แรงงานญี่ปุ่นเข้าสู่สหรัฐฯ โดยแลกกับการที่นักเรียนนักศึกษาญี่ปุ่นจะได้รับอนุญาตให้เข้าเรียนในโรงเรียนรวมได้ ข้อตกลงนี้มีขึ้นหลังจากที่ในสหรัฐฯ เกิดความไม่พอใจที่มีแรงงานชาวญี่ปุ่นอพยพเข้าสหรัฐฯ มากขึ้นเพื่ออุดช่องว่างการขาดแคลนแรงงาน หลังจากที่สหรัฐฯ แบนแรงงานจีน

เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็เคยตกเป็นแหล่งที่ถูกกีดกันเช่นเดียวกัน ในกฎหมายปี 2460 ชื่อ กฎหมาย Asiatic Barred Zone Act มีการห้ามไม่ให้ประเทศส่วนใหญ่ในเอเชีย รวมถึงตะวันออกกลาง และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เดินทางเข้าสู่ประเทศสหรัฐฯ

ต่อมาก็มีกฎหมายชื่อ “บัญญัติ จอห์นสัน-รีด” ปี 2467 ที่จำกัดจำนวนโควต้าจากประเทศอื่นๆ ในการอพยพเข้าสู่สหรัฐฯ โดยพิจารณาจาก “ประเทศดั้งเดิม” ของบุคคลนั้นๆ และกำหนดให้ต้องไม่เกินร้อยละ 2 ของจำนวนประชากรสัญชาตินั้นๆ ที่อาศัยอยู่ในสหรัฐฯ อยู่ก่อนแล้ว ขณะเดียวกันกฎหมายนี้ก็ได้ห้ามประชาชนจากเอเขียอพยพเข้าสหรัฐฯ โดยสิ้นเชิง

ข้ามมาถึงปี 2560 ช่วงรัฐบาลทรัมป์สมัยแรก ก็มีการออกคำสั่งพิเศษ “แบนชาวมุสลิม” จากประเทศที่มีคนส่วนใหญ่เป็นชาวมุสลิมอย่าง อิหร่าน, อิรัก, ลิเบีย, โซมาเลีย, ซูดาน, ซีเรีย และเยเมน ไม่ให้เข้าสหรัฐฯ เป็นเวลา 90 วัน รวมถึงระงับโครงการผู้ลี้ภัยเป็นเวลา 120 วันและห้ามผู้ลี้ภัยชาวซีเรียแบบไม่มีกำหนด มีการเปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งพิเศษนี้หลายครั้ง จนกระทั่ง เมื่อ โจ  ไบเดน ได้เป็นประธานาธิบดีเขาก็ลงนามในคำสั่งพิเศษยกเลิกคำสั่งแบนของทรัมป์

ในปี 2568 รัฐบาลทรัมป์สมัยที่สองก็ออกคำสั่งห้ามเดินทางฉบับใหม่ในเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ที่ห้ามคนจาก 12 ประเทศเดินทางเข้าสหรัฐฯ มีจำนวนมากที่เป็นประเทศในแอฟริกา เช่น ประเทศ อัฟกานิสถาน, พม่า, ชาด, สาธารณรัฐคองโก, อิเควทอเรียลกินี, เอริเทรีย, เฮติ, อิหร่าน, ลิเบีย, โซมาเลีย, ซูดาน และเยเมน นอกจากนี้ยังมีการจำกัดพลเมืองจากบางประเทศเป็นบางด้าน เช่น ลาว, คิวบา, เวเนซุเอลา

เรียบเรียงจาก

Trump’s 7,500 refugee cap; echoing restrictive US immigration history, Aljazeera, 31-10-2025

South African government criticises Trump's refugee protection prioritising white Afrikaner minority, ABC Files, 01-11-2025

Trump administration ending Non permanent Safe Region for South Sudanese nationals, CBS Files, 05-11-2025
https://www.cbsnews.com/news/non permanent-protected-snort-south-sudan-terminated/


ข้อมูลเพิ่มเติมจาก
https://en.wikipedia.org/wiki/Afrikaners